اسكاربرو بلافز؛ پرتگاهي ديدني در كانادا

اسكاربرو بلافز؛ پرتگاهي ديدني در كانادا

اسكاربرو بلافز كه به “بلافز” معروف است، پرتگاهي در ناحيه ي اسكاربرو، واقع در اونتاريوي كانادا مي باشد. درميان ۹ پاركي كه در امتداد پرتگاه قرار دارند، پارك بلافرز تنها موردي است كه به ساحل دسترسي دارد.

براي آشنايي با اين پرتگاه ديدني در تورنتو و مشاهده ي تصاوير آن، در ادامه با ما همراه باشيد.

مطالب مرتبط: ويزاي كانادا

اسكاربرو بلافز كه بخش اعظم اسكله شرقي تورنتو را تشكيل مي دهد، روي ساحل درياچه ي اونتاريو قرار دارد. در بالاترين نقطه آن، ارتفاع به ۹۰متر بالاتر از سطح ساحل هم مي رسد و يك مساحت ۱۵كيلومتري را پوشش مي دهد. اين منطقه براي اولين بار در سال ۱۷۹۳ نام گذاري شد. شما مي توانيد با سفر به اين كشور از جاذبه هاي اين مكان ديدن كنيد.

اسكاربرو بلافز؛ پرتگاهي ديدني در كانادا
July 1, 2011
CARLOS OSORIO/TORONTO STAR

تاريخچه اسكاربرو بلافز

فرانسوي ها نام Les Grands Ecores يا نقاط بلند برفراز ساحل را روي اين صخره ها نهادند. در نقشه ي سال ۱۷۸۸ تورنتو (رسم شده توسط الكساندر اتيكن)، اين پرتگاه به عنوان زمين هاي بلند نام گذاري شده بود. اين منطقه در سال ۱۷۹۳ توسط اليزابت سيمكو، همسر نخستين فرماندار ايالت Upper Canada يعني جان سيمكو، با نام اسكاربرو (شهري واقع در ايالت نورث يورك شاير انگلستان) نام گذاري شد. زيرا اين پرتگاه واقع شده در امتداد درياچه ي اونتاريو، او را به ياد صخره هاي آهكي زادگاهش مي انداخت.

او همچنين در خاطراتش ذكر كرده: “اين ساحل سرسخت ظاهري همچون صخره هاي گچي دارد؛ اما من بر اين باورم كه جنس آنها تنها از ماسه ي سفيد است و به قدري زيبا هستند كه در فكر ساخت يك اقامتگاه تابستاني به نام اسكاربرو در آن هستيم.” اين نام بعدها درسال ۱۷۹۶ روي كل شهر گذاشته شد. در همين زمان بود كه به صخره ها “بلافز” مي گفتند. همچنين يك مدل از بلافز در طراحي پرچم شهر اسكاربرو به كار برده شده است.

اسكاربرو بلافز؛ پرتگاهي ديدني در كانادا

اسكاربرو بلافز، پيشتر در امتداد غربي ساحل درياچه ي اونتاريو و به سمت لنگرگاه تورنتو كشيده شده بود. اما اغلب اين مناطق حاشيه ي غربي توسط اعمال انفجارهايي جهت توسعه هاي شهري و صنعتي، مسطح شد. حتي همين آرايش موجود نيز به علت فرسايش شديد و پيوسته، به طور قابل توجهي درحال عقب روي است.بلافز امروزه محل اجتماع افراد در تمام سنين است و شامل مسيرهاي پياده روي سرگرم كننده، ميز پيك نيك، منقل، محل چادر زدن، محوطه ي پاركينگ، رستوران و يك تفرجگاه ساحلي بزرگ و باشگاه قايقراني مي باشد.

اسكاربرو بلافز؛ پرتگاهي ديدني در كانادا

زمين شناسي اسكاربرو بلافز

ابتداي آن از پايه ي خيابان پارك ويكتوريا در غرب شروع شده و پس از طي مسير ۱۵ كيلومتري نهايتاً در دهانه ي نهر كوهستاني در شرق خاتمه مي يابد. ارتفاع آن به ۹۰ متر هم مي رسد كه معادل با يك ساختمان ۲۵ طبقه است. البته اين پرتگاه در غرب كشور هم كشيده مي شود و پس از عبور از بين جاده ي Kingston و Queen Street East و توقف در دره ي Don ، دوباره در سمت شمالي جاده ي Davenport ادامه مي يابد. همچنين اين پرتگاه بخشي از ساحل درياچه ي يخي Iroquois را كه پس از آخرين عصر يخبندان تشكيل شد، دربرمي گيرد و به علت فرسايش بخشي از پرتگاه توسط درياچه، شواهد زمين شناسي ارزشمندي از آنجا، به جا مانده است. رسوب هاي فرسايش يافته سپس به سمت غرب كشيده شدند و جزاير تورنتو را تشكيل دادند.

اسكاربرو بلافز؛ پرتگاهي ديدني در كانادا

مشكلات احتمالي اسكاربرو بلافز

اسكاربرو بلافز، از زمان ساخته شدن كلبه هايي در حوالي اين ناحيه در دهه ي ۱۹۴۰، با سرعت زيادي شروع به فرسايش نمود و اين مسئله در دهه ي ۱۹۷۰ با جدا شدن قطعه ي بزرگ ۶متري از پرتگاه، شدت بيشتري يافت. مالكان و مسئولين مي دانستند كه اين خوردگي ها حتمي است. اما چشم انداز اسكله به قدري زيبا و فريبنده بود كه به استقرار در اين محل ادامه دادند. حتي خانه سازي در امتداد بلافز ترقي بيشتري يافت و موجب افزايش بيشتري در سرعت فرسايش شد. در تابستان ۲۰۰۸، بلافز به قدري فرسايش يافت كه يك چهارم كلبه اي كه زماني متعلق به Billy Van(بازيگر و كمدين) بود، روي صخره ها معلق شد و زنگ خطري براي مسئولين شهر تورنتو شد.

براي مقابله با مشكل فرسايش، قرار بر اين شد كه تخته سنگ ها به عنوان سپري براي درختان به كار روند و درختان در پايه كاشته شوند. گرچه براي قراردادن اين سنگ ها و كاشت درختان لازم بود كه ساحل به گونه اي باشد كه امكان عبور كاميون ها در آن براي دسترسي به صخره ها فراهم باشد؛ پس بخش هايي از بلافز ازجمله پارك مذبور، بلافرز، مسطح شد. The Cathedral Bluffs كه بخش تاثيرگذاري از بلافز است، نتيجه ي همين فرسايش هاي مداوم مي باشد.